Altijd op de hoogte blijven!
Altijd op de hoogte van de laatste events
Schrijf je in en ontvang onze nieuwsbrief met de laatste updates in je mailbox!

Wist u dat uw browser verouderd is?

Om de best mogelijke gebruikerservaring van onze website te krijgen raden wij u aan om uw browser te upgraden naar een nieuwere versie of een andere browser. Klik op de upgrade button om naar de download pagina te gaan.

Upgrade hier uw browser
Ga verder op eigen risico

Zoek een krachtbron op kwetsbare momenten

Blog Karin Morskieft-Venhuis

De openingsscene: het is druk op het tempelplein. Marktkooplieden proberen hun waren, zoals vijgen, schapen en duiven aan de man te brengen. De meeste goederen zijn nodig voor de zogenaamde offerdiensten, een manier om God gunstig te stemmen. Op deze markt is van alles doen: bedelaars proberen hun maaltijd voor de dag bij elkaar te sprokkelen, er wordt geld gewisseld, ruzie gemaakt en de laatste roddels uitgewisseld. De verhalen gaan over een man die wel erg populair wordt. Hij geneest mensen, zorgt ervoor dat grote groepen te eten krijgen tijdens een grote manifestatie en hij vertelt verhalen over hoe mensen het beste met God en anderen kunnen omgaan. De manier waarop dit gebeurt, wekt nogal wat ergernis bij de gezaghebbers.

In de verte komt een grote groep mensen dichterbij. In het midden een man op een ezel, met een juichende menigte die takken en kleden op de weg leggen, zodat hij als een koning onthaald kan worden. Wat een gekte! Wat een idool! Wat een jubelstemming! Hosanna in de hoge! Veel aandacht voor één persoon. De profeet: Jezus van Nazareth, zoon van een eenvoudige timmerman uit Galilea. Wat heeft deze profeet de mensen te zeggen? Wat is zijn krachtbron? Waarom doet hij dat op die manier? Blijft deze aandacht zo intensief? Vragen die opkomen als je de scene aan het repeteren bent.

Een profeet is iemand die zich geroepen voelt om namens God te spreken tegen mensen. In de Bijbel, komen meerdere profeten voor. Deze personen zijn vaak kritisch op de maatschappij en roepen op tot een andere, betere manier van leven. Jezus wil ook iets veranderen, het koninkrijk van God is nabij. En dat maakt hij duidelijk in deze beginscene! Hij gaat de tempel binnen en jaagt iedereen weg die daar ook maar iets koopt of verkoopt. Gooit tafels van geldwisselaars en stoelen van duivenverkopers omver. “Mijn huis moet een huis van gebed zijn, maar jullie maken er een rovershol van” (Mattheüs 20 vers 12-13). Hierna neemt Jezus het op voor blinden, verlamden, zieken en arme mensen, deze mensen horen bij het koninkrijk van God.

Dit tafereel wordt doorgenomen bij de tweede figurantendag in een basisschool in Borne. Nog geen decor, kleding en grime. Regisseur Jos Brummelhuis staat lang stil bij deze scene. Mijn figurantenrol in dit geheel is een arme vrouw, Sifra, die aan de rand van de samenleving staat. Sifra heeft niets te verliezen want ze heeft geen geld, geen huis, weinig vrienden en kwakkelt met haar gezondheid. Tijdens het doornemen van deze scene kreeg ik een akelig gevoel. Als mens tel je niet mee. Dat is vreselijk, iedereen loopt langs je heen. Je bent een ‘tweede rang burger.’ Komt de boodschap van die profeet Jezus op het goede moment? Kan ze hiermee een krachtbron in haarzelf aanboren? Komen er betere tijden aan? Bij de figurantendagen is me opgevallen dat geduld een schone zaak is. Dus kan ik, als ik niet hoef te spelen, in alle rust een aantal gedachten en gevoelens op papier zetten. Het volgende schrijf ik op: lopen aan de zijkant, geen zelfvertrouwen, schuw, bang, schouders hangen laag, onverschillig en hoop op betere tijden. Het voelt onbehagelijk.

We gaan het achtste tafereel doornemen. We zijn nu in het paleis van Pontius Pilatus, de romeinse stadhouder. De regisseur stelt de vraag: “Ik heb nu mensen nodig die eerst voor Jezus waren en nu tegen, wie wil dit spelen?” Ik sta op en loop naar de groep die tegen Jezus is. Oké dus nu is Sifra tegen Jezus. Dat voelt gelijk heel anders en vreemd, een omslag in denken. Wat is hier gebeurd? Met deze vraag ga ik de komende tijd aan de slag.

Een ding is mij nu al wel duidelijk: de groep die voor Jezus is, wordt tijdens de voorstelling steeds kleiner met grote gevolgen voor de afloop. Niets zo veranderlijk als de mens. Jezus komt hierdoor steeds meer alleen te staan, met zijn eigen verdriet en angst. Het volgende persoonlijke gebed kan hierbij troost brengen.

God,

Maak mij sterk als ik me niet opgewassen voel tegen problemen of verdriet.

Of als ik me gekleineerd voel doordat anderen mij pesten of afkraken.

Maak mij sterk en laat mij een krachtbron vinden, diep in mezelf of daarbuiten.

Een krachtbron om moed uit te putten op momenten dat ik me zwak voel.

Amen.