Terug naar overzichtHet komt goed!
Blog Karin Morskieft-Venhuis
Regen en natte sneeuw tijdens de eerste repetitie voor alle spelers in de openlucht. Onder het afdak en in een verwarmde tent probeerde iedereen warm te blijven. Tijdens de eerste doorloop was het iets minder koud, maar nu moesten storm en wind getrotseerd worden. Warme koffie, thee en soep stonden klaar. Niemand hoor ik klagen, iedereen zet zich in voor hetzelfde doel: een zevental prachtige voorstellingen neerzetten, voor een publiek dat komt voor een eeuwenoud verhaal in de dagen voor Pasen.
Vele vrijwilligers zijn al maanden achter de schermen hard aan het werk om alles op tijd af te krijgen. Het loopt als een geoliede machine. Als nieuwe speler kom ik in een warm bad. Natuurlijk gebeuren er tijdens de voorbereiding onverwachte situaties die moeten worden bijgestuurd en bijgeschaafd. Toch heb ik het gevoel dat het allemaal goed komt.
De mensen van kledingploeg zijn op dit moment druk met het maken van elk kostuum. Het begint met een uitnodiging om mijn kleding te passen. Bij de ‘kledingboerderij’ in Saasveld kijk ik mijn ogen uit. Wat een kleding hangt hier aan hangers in de rekken! In alle soorten en maten met bijbehorende accessoires. Voor ik het weet ben ik gekleed in een lange licht bruine jurk met daar overheen een donkerebruine jas zonder mouwen. Als laatste een touw om mijn middel als riem. Als ik in de spiegel kijk, zie ik gelijk een ander persoon, Sifra. Een arme vrouw die aan de rand van de samenleving staat en alle hoop op Jezus gevestigd heeft. Jezus zegt en belooft het Koninkrijk van God. En daarbij verricht hij allerlei wonderen die met eigen ogen te zien zijn. De arme vrouw verlangt naar andere, betere tijden. Met deze kleding begint mijn personage tot leven te komen.
"Met deze kleding begint mijn personage tot leven te komen."
Deze week kreeg ik wederom een uitnodiging, dit keer om mijn pruik te passen in het atelier in Hengelo. Ook hier keek ik weer mijn ogen uit. Twee passievolle mensen, die hun werk met een grote gedrevenheid verrichten, zijn pruiken voor alle spelers aan het maken. Elke pruik op maat gemaakt, haar voor haar wordt aan de pruik bevestigd. Monnikenwerk. Het resultaat mag er dan ook zijn. Mijn pruik geeft mij gelijk een ‘trieste’ look. Als ik weer buiten sta moet ik even bijkomen. In korte tijd ben ik op twee bijzondere plekken geweest waar met grote inzet wordt gewerkt aan kleding, pruiken, hoeden, riemen, schoenen en accessoires. Met steeds weer dat grote doel voor ogen: samenwerken aan het eindresultaat, zeven passievolle voorstellingen van De Strijd.
Tot slot hebben we in Hertme nog de decorploeg, ook zij zijn al maanden bezig met decorstukken. Eén paneel was opgezet tijdens de doorloop. De storm zorgde dat dit decorstuk als een luciferhoutje omver werd geblazen. Alle vertrouwen dat het goedkomt en de volgende keer beter bevestigd wordt.
Terug naar de eerste doorloop. Als spelers worstelen we ons van begin tot eind door alle scenes. Repetities met koor en spelers zijn apart geoefend en worden nu samengevoegd tot één geheel. We zitten midden in een creatief proces, het begin is altijd chaotisch en het wachten duurt af en toe lang. Ik weet dat dit erbij hoort, in mijn hoofd zie ik het eindresultaat al voor me, het moment dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Met elkaar werken we hard aan het eindresultaat, waarbij wind, sneeuw en kou getrotseerd zijn. Op weg naar het voorjaar met beter en warmer weer. Er moet nog veel gebeuren. Maar ik weet zeker dat het goed komt met zo’n groep mensen.
Deel dit nieuwsbericht
